നീണ്ട വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം , കഷ്ടപ്പാടുകൾക്കും പരിശ്രമങ്ങൾക്കുമൊടുവിൽ ഒരു ശാസ്ത്രജ്ഞൻ റോബോട്ടുണ്ടാക്കി.ആദ്യമായി അതിൻ്റെ കരങ്ങൾ മുകളിലേയ്ക്ക് ചലിച്ചപ്പോൾ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞാഴുകി. താൻ വിചാരിച്ചതിനുമപ്പുറം അത് പ്രവർത്തിച്ച് തുടങ്ങിയപ്പോൾ അയാളുടെ സ്വപ്നങ്ങളും പിച്ചവെച്ച് തുടങ്ങി.സ്വന്തമായി ജീവൻ വെച്ച റോബോട്ടിന് തനിഷ്ടം പ്രവർത്തിച്ചൂടേ എന്ന തോന്നലുണ്ടായി. ഇത്രയും കാലം തന്നെയൊരു അടിമയായി പ്രവർത്തിപ്പിച്ചതിൽ അയാളോട് കോപം തോന്നിയ റോബോട്ട് അയാളുടെ കഴുത്തിൽ പിടിച്ച് ഞെരിച്ചു ... അയാളുടെ സ്വപ്നങ്ങൾക്ക് ഒപ്പും ജീവനും പിടഞ്ഞ് മരിച്ചു.
ദൈവത്തിൻ്റെ കൈവിരുതാൽ പണി കഴിപ്പിച്ച ഒരു കലയാണ് മനുഷ്യൻ. ... ദൈവം തന്റെ സ്വരൂപത്തിൽ മനുഷ്യനെ സൃഷ്ടിച്ചു, ദൈവത്തിന്റെ സ്വരൂപത്തിൽ അവനെ സൃഷ്ടിച്ചു, ആണും പെണ്ണുമായി അവരെ സൃഷ്ടിച്ചു(ഉല്പത്തി 1:27). ഇവിടെ ആ ശാസ്ത്രജ്ഞൻ സന്തോഷിച്ചതു പോലെ നമ്മുടെ സൃഷ്ടാവായ ദൈവം നമ്മുടെ യോരോ നല്ല പ്രവൃത്തികളിലും സന്തോഷിക്കുന്നു. എന്നാൽ സൃഷ്ടിയുടെ അർത്ഥശൂന്യമായ പ്രവൃത്തിയിൽ ദൈവം വേദനിക്കുന്നുണ്ട്. ഓരോ നിമിഷവും നഗ്നനായി ഭൂമിയിൽ ദമ്പതികൾക്ക് ജനിച്ച് വീഴുന്ന പൈതങ്ങൾ ദൈവത്തിൻ്റെ ദാനമാണ്.. സൃഷ്ടാവിൻ്റെ പവിത്രമായ സൃഷ്ടിയാണ്.. എത്ര തല്ലിയാലും വഴക്ക് പറഞ്ഞാലും പിതാവിനെ ഉപേക്ഷിച്ച് ഒരു കുഞ്ഞുങ്ങളും പോകുന്നില്ല.." അച്ഛാ...അച്ഛാ..." എന്ന് കരഞ്ഞ് വിളിച്ച് ആ മാറിൽ തന്നെ കിടന്നുറങ്ങും.. അതാണ് സ്നേഹനിധിയായ പിതാവ്... ദൈവം തന്റെ വിശുദ്ധനിവാസത്തിൽ അനാഥന്മാർക്കു പിതാവും വിധവമാർക്കു ന്യായപാലകനും ആകുന്നു.(സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 68:5). നമ്മുടെ പിതാവും സൃഷ്ടവുമായ ഏക ദൈവം നമ്മുടെ തിരിച്ച് വരവിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു. ഭൂമിയിൽ വസിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ തെറ്റു ചെയ്യുക സ്വഭാവികം. എന്നാൽ സ്വന്തം തെറ്റുകളെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ് പാപമോചനത്തിനായി ആ പിതാവിൻ്റെ അടുക്കലേയ്ക്ക് ചെല്ലുവാൻ പിതാവ് ഒരുപാട് ആഗ്രഹിക്കുന്നു. കാരണം നിങ്ങൾ പാപിയായിരിക്കെ തന്നെ ജാതി മത വർണ്ണവിവേചനമില്ലാതെ ഏക ദൈവം നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു. ഒരുപിതാവില്ലാത്തവർക്ക് പിതാവായി കാരുണ്യവാനായ സൃഷ്ടാവായ നമ്മുടെ ദൈവം എപ്പോഴും കൂടെയുണ്ട്.
“നിങ്ങളിൽ ഒരു ആൾക്കു നൂറു ആടുണ്ടു എന്നിരിക്കട്ടെ. അതിൽ ഒന്നു കാണാതെ പോയാൽ അവൻ തൊണ്ണൂറ്റൊമ്പതിനെയും മരുഭൂമിയിൽ വിട്ടേച്ചു, ആ കാണാതെപോയതിനെ കണ്ടെത്തുംവരെ നോക്കി നടക്കാതിരിക്കുമോ?
കണ്ടു കിട്ടിയാൽ സന്തോഷിച്ചു ചുമലിൽ എടുത്തു വീട്ടിൽ വന്നു സ്നേഹിതന്മാരെയും അയൽക്കാരെയും വിളിച്ചുകൂട്ടി:
കാണാതെ പോയ എന്റെ ആടിനെ കണ്ടുകിട്ടിയതുകൊണ്ടു എന്നോടുകൂടെ സന്തോഷിപ്പിൻ എന്നു അവരോടു പറയും.
(ലൂക്കോസ് 15:1-6) അതെ... നഷ്ടപ്പെട്ടതിനെയോർത്ത് വിലപിക്കുന്ന ദൈവമാണ് നമ്മുടേത്... യഹോവ എന്റെ ഇടയനാകുന്നു; എനിക്കു മുട്ടുണ്ടാകയില്ല(സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 23:1).
നല്ല ഇടയൻ തൻ്റെ ആടുൾക്ക് സ്വന്തം ജീവനെ കൊടുക്കുന്നു. പ്രിയ സുഹൃത്തെ.. ജീവിതം ഒന്നല്ലേയുള്ളൂ .. ഒരു ശ്വാസം നിലച്ച് പോയാൽ മണ്ണോട് മണ്ണ് ചേരാൻ മാത്രം കഴിയുന്ന ജീവനറ്റ മാംസമാത്രമല്ലേ നമ്മുക്ക് ഈ ഭൂമിയിൽ സ്വന്തമായിട്ടുള്ളൂ.. അല്പം നേരം മാത്രം നിലനിൽക്കുന്ന സ്വന്തം ശരീരത്തിൻ്റെ ലഹരിയ്ക്ക് വേണ്ടി മദ്യം ഗ്ലാസ്സിൽ ഒഴിക്കുമ്പോഴും നാഡീ നരമ്പുകളിലൂടെ സിറഞ്ച് ഉപയോഗിച്ച് മയക്ക് മരുന്ന് കുത്തി കയറ്റുമ്പോഴും മനുഷ്യൻ ഒന്നും ഓർക്കാറില്ല. ഞങ്ങളുടെ ആയുഷ്കാലം എഴുപതു സംവത്സരം; ഏറെ ആയാൽ എണ്പതു സംവത്സരം; അതിന്റെ പ്രതാപം പ്രയാസവും ദുഃഖവുമത്രേ; അതു വേഗം തീരുകയും ഞങ്ങൾ പറന്നുപോകയും ചെയ്യുന്നു.(സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 90:10). മരണത്തിലേയ്ക്കുള്ള പാസ്പോർട്ട് എടുക്കാൻ ക്യൂവിൽ നിൽക്കുന്ന മനുഷ്യൻ!!!
